حضانت از دیدگاه فقه امامیه و سایر مذاهب اسلامی

حضانت نوعی ولایت و سلطنت است بر حفظ و نگهداری و تربیت کودک و مجنون زمانی که پدر و مادر کودک از هم جدا می شوند مسأله حضانت و اولویت هر یک از آنها برای نگهداری و سرپرستی فرزند مطرح می شود. آراء فقها در به سزاتر بودن هر یک از پدر و مادر در سنین کودکی مختلف است‘ مشهور فقها برآنند که مادر برای حضانت از فرزند تا دو سال و چنانچه دختر باشد تا هفت سال شایسته تر است. ظاهراً حضانت نسبت به مادر‘ حق و نسبت به پدر‘ حق و تکلیف است‘ زیرا مادر در قبول یا ردّ حضانت و شیردهی مخیّر است‘ امّا پدر موظف است عهده دار امور فرزند شود. برای عهده دار امر حضانت برخی فقها چهار و برخی شش شرط را در نظر گرفته اند.